แนะนำมือใหม่..

...มือใหม่ ไปทางไหนดี???..น่าจะเป็นคำถามในใจใครหลายๆคน ที่สนใจกีฬาไทรอัล หรือนักขี่รุ่นใหม่ ที่เริ่มเข้าสู่วงการไทรอัล..จากสภาพปัจจุบันที่มีหลายกลุ่ม..แบ่งเป็นทีมต่างๆ ก็เพื่อความสะดวกในการขับขี่ฝึกซ้อม หรือสะดวกในเรื่องเวลา หรือแนวทางการฝึกฝนที่แตกต่างกันออกไป ... ทำให้หลายๆคนที่อยากขี่ไทรอัล อยากมีเพื่อน ไม่แน่ใจว่าจะไปทางไหนดี?..อยู่ค่ายไหนดี?...แนะนำให้เลือก สนุกกับแนวทางที่ตนเองชื่นชอบดีกว่าครับ เพื่อนกลุ่มไหนก็ได้..สร้างมิตรสัมพันธ์ที่ดีกับเพื่อนทุกกลุ่ม ทุกคน...พยายามเรียนรู้อย่างสนุกสนาน ฝึกฝน และเก็บเกี่ยวประสบการณ์จากพี่ๆ เพื่อนๆ กีฬาไทรอัลเริ่มต้นได้ไม่ยากครับ หากมีการเรียนรู้จนสามารถขับขี่ได้อย่างปลอดภัยแล้ว จึงค่อยๆฝึกฝนขั้นต่อไปได้ไม่ยาก..ทุกวันนี้มีเพื่อนหลายคนที่มีฝีมือและช่วยกันฝึกสอน เป็นการเผยแพร่กีฬาไทรอัลให้กับผู้ที่สนใจ ...ความเป็นตัวของตัวเองหาความสุขกับสิ่งที่คิดว่า..ใช่..นั่นหละดีที่สุดครับ..

เรื่องเล่า..ไทรอัล

....>>>>> ...สำหรับพวกเราหลายคนแล้ว มอเตอร์ไซด์ไทรอัลเป็นส่วนหนึ่งชองชีวิตเลยก็ว่าได้ บางคนจบชีวิตเพราะอุบัติเหตุจากการขี่มอเตอร์ไซด์ประเภทนี้ หลายคนได้รับบาดเจ็บ แต่ก็ไม่ย่อท้อที่จะขับขี่กันต่อไป เพราะอะไร???..โหด มันส์ ฮา..สนุก เหนื่อย และได้ออกกำลัง เป็นมอเตอร์สปอร์ตที่มีค่าใช้จ่ายค่อนข้างต่ำ มีรถไทรอัลหนึ่งคันกับอุปกรณ์เซฟตี้ ก็สนุกได้แล้ว ขี่เล่นที่ไหนก็ได้ หน้าบ้าน..หลังบ้าน ริมฟุตบาธ ฯลฯ ส่วนใหญ่แล้วเราจะเป็นคนวัยทำงาน ที่ชื่นชอบ มอเตอร์ไซด์ ชอบกีฬาท้าทาย ผจญภัย อุปนิสัยคล้ายๆกันคือ ชอบอิสระ รักธรรมชาติ มีความมั่นใจในตนเอง ฯลฯ ... นึกย้อนหลังไปเมื่อครั้งที่หัดขี่ไทรอัลใหม่ๆ ผมเริ่มต้นในทีม "สันป่าตอง" จากการชักชวนของเพื่อน"ชูศักดิ์" ที่เลิกขี่ไปนานแล้ว รถไทรอัลคันแรกของผมเป็นรถ HONDA TLM-200 ในทีมมีพี่ประอินทร์ และพ่อหลวงสาคร เป็นหัวเรือใหญ่ พาน้องๆหัดขี่ซ้อมกันวันอาทิตย์ สมัยนั้นเราขี่ไป อ.แม่วาง..อ.หางดง..บางครั้งไปขี่กับชมรมในอ.เมืองเชียงใหม่..ซึ่งรู้สึกว่ายากครับ กับการเจออุปสรรค์ที่ไม่เคยเจอ..ดอยสูง และมุมชัน ไต่ไปตาม สันเขาและริมดอยสูง การควบคุมรถในลักษณะใช้ครัทช์เลี้ยงรถไต่ขึ้นและหักมุมเลี้ยว...เสียท่าหน้ายก หงายท้องตอนขึ้นสายพี่น้อย..เชียงราย..หลายครั้ง ผู้ที่คอยช่วยเหลือคือพี่ประอินทร์ ช่วยยกรถให้เสมอๆ...จากการได้มาขี่ที่ชมรม ได้มีโอกาสรู้จักพี่ๆเพื่อนๆมากขึ้นทางชมรมก็มี อ.มนู..เฮียป่า..พี่เด๋อ..พี่ต๋อง..เฮียสงค์..อ้ายนนท์..อ้ายสิทธิ์..พี่หน่อย..โกยี..และอีกหลายคน.. ได้รู้จักพี่โจ้ กับทีมโจโจ้ไบท์..ทีมบ้านฟ่อน โดยโกแดง..ทีมสันกำแพง โดยพี่สัมฤทธิ์..ทีมแม่ริม โดยพี่ศักดิ์ออร์โต้..ทีมแม่โจ้ กับอ้ายโบ้ อ้ายเทน ..ฯลฯ
...ผมรู้สึกประทับใจที่ได้มาขี่กับชมรม..ขี่ขึ้นดอยสุเทพฯ เหนื่อย ยาก อากาศเย็นดีครับ ต้นไม้ใหญ่ร่มรื่น เส้นทางสูงชัน น่าตื่นเต้น...บ่อยครั้งที่ทุกทีมมาร่วมกันขี่ขึ้นดอยสุเทพ เป็นภาพน่าประทับใจมากครับ แต่การที่เราเป็นเด็กรุ่นน้อง..ได้แต่ฟังผู้ใหญ่คุยกัน ฟังเค้าก็สนุกดีครับ เก็บภาพประทับใจไว้เสมอมา เมื่อก่อนห่อข้าวไปกินกันบนดอย ที่ศาลาแดง หน้าวัดบนขุนช่างเคี่ยนครับ กินข้าวร่วมกัน หลายๆคนมีที่นั่งประจำตัว เช่น เฮียป่า นั่งทางด้านใต้ ใกล้ๆพี่เด๋อ พี่หน่อยนั่งอีกมุม..ใกล้เฮียป่า พวกเราเด็กๆนั่งตรงข้ามอีกด้านนึง ..เหตุการณ์บนศาลาที่พักกลางวัน มีสนุกๆเยอะครับ ครั้งนึง มีเพื่อนคนนึง ขาขึ้นรถล้ม แฮนด์คดงอ ก็ดัดกันเองแบบสดๆเลย ปรากฏว่าหักคาเท้า..เพราะว่าเอาแฮนด์พาดกับเสาไม้แล้วขึ้นไปขย่ม..ตอนขาลงก็ทุลักทุเลหน่อย แบบฮาๆ
.....มีครั้งหนึ่ง นานมาแล้ว...ขึ้นไปแล้วยางรั่ว เป็นยางหลัง ก็งัดกันออก แล้วเอาใบสนแห้งๆ ยัดใส่จนแน่น แล้วงัดใส่เหมือนเดิม..แทนที่ลม ด้วยใบสนแห้ง...ก็ขี่ลงดอยมาได้ ใบสนด้านใน ช่วยรองรับการกระแทกรักษาขอบล้อไม่ให้เสียหาย...เทคนิคแปลกๆ..ขำๆ มีเสมอๆ..

ขุดซาก-ฟื้นคืนชีพ...รถเก่า

...8-11-54 >>> ...น่าน้อยใจแทนพระเอกรุ่นเก่าๆเช่น TLM..TLR..TY..BETA TR-34..FANTIC..รุ่นแรกๆที่เคยเป็นตัวแข่ง เมื่อสมัยก่อนๆ นะครับ...แล้วรถพวกนี้หายไปไหน??? อาจจอดทิ้งอยู่หลังบ้าน หรือไปขี่เข้าสวนจนพังจอดทิ้งไว้โดยเป่าประโยชน์..เทคนิคเชิงช่างเราก็พอมีกันพอควร ไม่ยากๆๆ เรามาฟื้นคืนชีพรถเก่าเหล่านี้กันดีกว่าครับ คงใช้ทุนไม่มากนักขอเพียงเครื่องติด ขี่ได้ เบรคหยุด ก็สนุกกันได้แล้วครับ...
...TLM-200 เครื่อง 200cc. เพียงพอกับการใช้งานขี่ดอย..ยกล้อได้ไกลๆ หรือฝึกเล่นออกกำลังกายครับ เครื่องหลวม แน่นอนในรถเก่าแบบนี้ แต่เราขอสเปคกลางๆก็พอ ในส่วนของเครื่องยนต์ เริ่มต้นจากกรองอากาศทำความสะอาด..แผ่นฟองน้ำกรองอากาศ..ท่อยางไอดี หากรั่วก็ซ่อมแซม..รีดวาล์ว..ลูกสูบ+แหวน..ก้านสูบ..ประเก็นฝาสูบ..ไปถึงท่อไอเสีย..ขอเพียงใช้การได้ กำลังอัดยังพอไหว กดสตาร์ทหมุนดูลูกปืนไม่ดังเกินไป ก็หยวนๆครับ...น้ำมันเกียร์ก็ถ่ายเปลี่ยนใหม่ด้วยครับ..คาร์บูเรเตอร์ ก็ถอดแยกชิ้นส่วน และทำความสะอาดทุกซอก ทุกมุม ตรวจดูทุกรู รูอากาศ-รูน้ำมัน..เข็มเร่ง และเสื้อเข็มเร่ง และเช็คระดับน้ำมันในห้องลูกลอยด้วยครับ..วาล์วน้ำมันก็ทำความสะอาดให้ดี ซีลต่างๆหากรั่วก็ซ่อมหรือเปลี่ยนเลยครับ...ระบบไฟจุดระเบิด เปลี่ยนหัวเทียนใหม่ น่าจะดีกว่านะครับ ให้ทดลองดูการสปาร์คที่เขี้ยวหัวเทียนดูก่อนที่จะใส่เข้าไปที่ฝาสูบนะครับ หากไฟดีสีสวย ก็ไม่มีปัญหา ตรวจดูที่ระยะชักของสายคันเร่งซะหน่อย เร่งและปล่อยลูกเร่งทำงานปกติก็ผ่าน..น้ำมัน+2T ผสมถังหรือใช้ปั้ม 2T ก็ตามสะดวก ปิดคันเร่งนิดหน่อย กดสตาร์ทเลย...
หากติดได้ให้เดินเบาไว้ก่อน พร้อมฟังเสียงต่างๆที่เกิดขึ้นในเครื่องยนต์ครับ วอร์มไว้ซักครู่ก็ทดสอบเข้าเกียร์ลองขี่วนดู แต่ให้ระวังรถกระตุกเพราะครัทช์ไม่จากนะครับ ขี่วนบีบครัทช์ทดสอบการทำงานดูจนใช้การได้ดีก็จบไปสำหรับเครื่องยนต์...


....10-11-54 >>> ......รถ TLR-200 ประหยัดน้ำมันดีครับ..มีรถเก่าในบ้านเราไม่น้อย แต่ก็โดนกวาดซื้อ ส่งไปขายต่างประเทศไม่น้อยครับ ผมเคยปรับปรุงหลายคัน ปัญหาใหญ่ๆของ TLR -200 คือเครื่องหลวม..โช๊คหลัง..คันสตาร์ทหัก..โช๊คหน้าเสีย..บังโคลนหัก ฯลฯ การดัดแปลงแก้ไขแฟรม...การขับขี่ TRL-200 ในรูปแบบไทรอัล ท่ายืนไมค่อยลงตัวครับ เราแก้ไขโดยการตัดต่อจุดยืนพักเท้าครับ ยืดต่ำลงได้ 1.5 " - 2" สบายๆ และยังปรับเปลียนองศาคอได้ ด้วยการการตัดต่อคอรถให้มีระยะห่าง ล้อหน้า-หลัง สั้นลง 1-2" ...จากการปรับแต่งตามสูตรของเพื่อนฝรั่ง ทำให้ได้รถที่คล่องตัวมากขึ้นในการควบคุม ท่ายืนเป็นธรรมชาติดีขึ้น ไม่ต้องก้มมากครับ...แต่ขั้นตอนการตัดต่อ ควรทำอย่างปราณีต และแข็งแรงโดยผู้ชำนาญงานจะดีกว่า... เครื่องยนต์...200 cc.ให้แรงบิดเพียงพอกับการฝึกขี่-ใช้งานครับ..หากลูกสูบหลวมก็โอเวอร์ฮอลเครื่องใหม่..หรือซ่อมแค่พอใช้งานก็แล้วแต่ความต้องการ ลูกสูบแนะนำเป็นของแท้ TLR-200 ที่มีแค่ไซด์ STD.หรืองบจำกัดก็เล่นโอเวอร์ไซด์ของแต่งที่มีในท้องตลาดได้ครับ...ส่วนเสื้อสูบหากใช้ลูกสูบแท้ก็ต้องเอาเสื้อสูบไปตีปลอกสูบใหม่ แต่หากเล่นโอเวอร์ไซด์ก็คว้านขึ้นไปเลย ...วาล์ว หากบ่าหมดก็เปลี่ยนใหม่ จะเทียบหรือแท้ก็แล้วแต่สะดวก อย่าลืมไกด์วาล์ว และซีลหมวกวาล์วด้วยนะครับ...เรียกว่าหากลื้อก็ยกประเก็นชุดบนกันไปเลย...โซ่ราวลิ้น ก็ควรเปลี่ยนไปเลย ก็ตรวจดูยางรองโซ่ และชุดดันโซ่ด้วยนะครับ..เปิดมาแล้วทำให้จบ ขยันขูดประเก็นหน่อย เอาแบบเนี๊ยบจะได้ไม่รั่วซึมทีหลัง...ระบบซีลต่างๆเปลี่ยนไปเลยก็ดี แต่หากงบจำกัดก็ไม่รั่วไม่เปลี่ยนได้ครับ..น้ำมันเครื่องสำคัญครับตรวจเช็คให้อยู่ในระดับครับ.. ...โช๊คหน้าผมเคยเจอปัญหาแกนโช๊คสึก จากการใช้งานหนัก ไม่ดูแล ขนาดหาแกนเปลี่ยนใหม่เลย..แต่หากบุ๊ชด้านในเสียก็ซ่อมกันตามสภาพครับ..ซีลรั่วก็เปลี่ยน ซีลเปลี่ยนน้ำมันโช๊ค ก็แค่นั้นครับ...ส่วนโช๊คหลัง ส่วนใหญ่จะเสีย แต่ก็สามารถโมดิฟาย-ซ่อมได้ครับ ใช้งานได้ผลดีดั่งที่ทำไปแล้วลายๆคัน... คันสตาร์ทหัก เจอบ่อยๆครับ เก็บชิ้นส่วนไว้ให้ครบ แล้วเอามาเชื่อม-ซ่อมได้ครับ ผมเคยทำมาแล้วหลายคันครับ....คิดว่าบทความนี้น่าจะเป็นข้อมูลในการเริ่มต้น และอาจเป็นแนวทางในการปรับปรุงรถ ให้เพื่อนๆได้บ้างครับ...

เสียงสะท้อนจากผู้ชม...

...กิจกรรมไทรอัลที่ทำกันทุกวันนี้ ล้วนแล้วแต่เป็นการเผยแพร่ กีฬามอเตอร์ไซด์ไทรอัล ที่เราชื่นชอบทั้งสิ้น การแบ่งกลุ่มหรือทีม ก็เป็นการสะดวกในการจัดกิจกรรม หรือการแข่งขัน หรือสะดวกกับการประสานงานในกลุ่มเพื่อน รูปแบบการฝึกซ้อมเพื่อพัฒนาการขับขี่...หรือ ขับขี่ท่องเที่ยวอันแฝงไว้ด้วยการฝึกฝนทักษะ...หรือ กิจกรรมแข่งขัน ที่ผมจะพูดถึงในโอกาสนี้ครับ ผมไม่ได้ร่วมแข่งขันเป็นเวลา 2 ปีแล้ว ด้วยเหตุผมส่วนตัว และมีเพื่อนอีกหลายคน ที่ไม่ได้เข้าร่วมการแข่งขัน แต่ก็มิได้สร้างภาพลบต่อการแข่งขันแต่อย่างใด...จนมาถึงสนามล่าสุดนี้ มีเพื่อนหลายท่านไปร่วมชมการแข่งขัน แล้วมาคุยกันถึงรูปแบบการปฏิบัติตัวในการแข่งขัน..รูปแบบสนาม..การขับขี่ของนักแข่ง..ไม่น่าเชื่อว่ามีผู้ชมรู้สึกผิดหวังกับการมาชม..ไม่น่าเชื่อว่าจะมีผู้ไม่รู้ว่า นี่เขาแข่งกันแล้วหรือ..เพื่อนผู้นี้สรุปให้ผมฟังว่า การแข่งขันทุกวันนี้ ไม่ต่างกับเมื่อ 10 กว่าปีที่แล้ว พัฒนากันแต่ชุดแต่งกาย กับรถแข่งที่สวยงาม..การขี่รถไม่พัฒนาเลย....ผมนั่งฟังแล้วพูดไม่ออกครับ ค่อยๆนึกภาพตามที่ท่านผู้นี้เล่า "พอขับขี่เข้าไลน์แข่งก็ลนลานตามเสียงพากษ์ของเพื่อน ที่ตะโกนใส่หู มีการเดินชี้ทางให้เหมือนเด็กๆหัดขี่รถ ทั้งที่ไม่น่ามีส่วนเกี่ยวข้อง การที่เสียแต้มครบ 3 แต้ม แล้วก็พายไปให้เข้าเส้นเป็นสำเร็จ...หรือแม้กระทั่งรูปแบบของสนามแข่ง ที่เรามีพื้นที่มากมายให้จัดสนามแข่งไทรอัล แต่ยังยึดอยู่กับรูปแบบเดิมๆ ที่คับแคบสั้นๆจนขี่กันแทบไม่ได้ "...เสียงสะท้อนแบบนี้เราต้องรับฟังและมาคิดแก้ไข ผมเองก็ยอมรับความจริงกับท่านผู้นี้ที่เป็นหนึ่งในนักขี่รุ่นใหญ่ ที่มองภาพรวมได้ชัดเจน...แล้วเราจะแก้ไขสิ่งเหล่านี้ได้อย่างไร ???


.... >>>>> รถแข่ง..รถที่เราใช้ขับขี่กันทุกวันนี้ มีการพัฒนาขึ้นตามเทคโนโลยี และกำลังทรัพย์ของพวกเรา แรง เบา โช๊คดี และสวยงาม..เครื่องยนต์มีความจุ 250cc.ขึ้นไป ระบายความร้อนด้วยน้ำ..โช๊คอัพหน้านุ่มหนึบ..โช๊คหลังเป็นโช๊คแก๊สปรับระดับได้..เบรคเป็นดิสเบรคหน้า-หลัง เป็นแบบ 2พอร์ทหรือ4พอร์ทแล้วแต่การออกแบบ...แฮนด์มีการพัฒนามาใช้แบบแฟทบาร์...ยางเรเดียล ในล้อหลัง ช่วยเพิ่มการยึดเกาะกับพื้นแทรคได้ดีขึ้น...ครัทช์ไฮโดรลิค ช่วยให้เบาแรงในการควบคุม...มิติการออกแบบรถทำมาดี เป็นสเปครถแข่ง..ต่างจากรถที่เราใช้แข่งเมื่อสมัยก่อน ที่ส่วนใหญ่เป็นรถที่ระบายความร้อนด้วยลม เช่น TLM-TY ฯลฯ...เหล่านี้คือการพัฒนาของรถแข่ง ซึ่งจากสังคมภายนอกสายตาผู้สนใจผู้ติดตาม เป็นรถสมถนะสูง เป็นรถในฝันทั้งสิ้น นี่คือรูปแบบที่เปลี่ยนแปลงไปของมอเตอร์ไซด์ที่เราใช้ขับขี่ครับ....

.... >>>>> นักกีฬา..จากที่ได้รับฟังความคิดเห็นจากผู้ใหญ่ท่านนี้ ดูเหมือนเราไม่ได้ต่างจาก 10 กว่าปีที่แล้ว ทั้งรูปแบบการขี่และพฤติกรรมในสนาม ที่ไม่ค่อยมีระเบียบ...ผมฟังแล้วมึนครับ แต่พอนึกภาพตามแล้ว พอเข้าใจว่าท่านผู้นี้พยายามบอกอะไรกับเรา...ท่านบอกว่าเราขี่กันแบบขอไปที ขี่ไปให้เข้าจุดฟินิช.. หากเสีย 3 แต้ม ก็เอาเ้ท้าพายไปให้จบๆ..ไม่พยายามรักษารูปแบบการขี่ของไทรอัล ที่ต่อสู้กับตัวเอง ต่อสู้กับโจทย์ รักษาการทรงตัว ขับขี่ผ่านอุปสรรค์ที่นายสนามให้ไว้ ด้วยท่วงท่าในลีลาไทรอัล โดยไม่เอาเ้ท้าลงแตะพื้นแทรคง่ายๆ ...ส่วนเพื่อนนักแข่งบางท่านที่เอาใจช่วย ก็ส่งเสียงดัง ทั้งเชียร์ทั้งพยายามสอน บอกไลน์การขี่ดั่งที่ตนเองต้องการ การเข้าไปในลู่ไลน์การแข่งขัน มีผลโดยตรงกับนักแข่ง ที่อาจทำลายสมาธิ และกีดขวางไลน์ ของนักแข่งได้..แต่หากเป็นเฮลเปอร์ ผู้ช่วยเซฟตี้ที่จุดอันตราย ก็อาจมีได้เพื่อความปลอดภัย แต่น่าจะเป็นไปอย่างมีรูปแบบ และไม่ส่งเสียงดังรบกวนผู้อื่น...หากผู้ชมและเพื่อนนักแข่งต่างเงียบสงบ ดูการแก้ปัญหาในโจทย์ที่ให้ไว้กับนักแข่ง ในรูปแบบความถนัดของแต่ละท่าน น่าจะเกิดสมาธิและแก้ปัญหาได้ดีขึ้น ...นี่เป็นความคิดเห็นจากผู้ชมการแข่งขันครับ...ผมเขียนบทความนี้ขึ้นมา เพราะมีแรงจูงใจจากผู้ที่มองเราอยู่ด้วยใจรักในกีฬาไทรอัล และถ่ายทอดความคิดนี้มาให้เพื่อนไทรอัลได้รับรู้และพิจารณาแก้ไขกันต่อไปอย่างมีรูปแบบ...ไม่มีเจตนาทำลายความรู้สึกที่ดีในผองเพื่อนนักขี่ แต่มุ่งหวังให้เราแก้ไขในจุดบกพร่องของพวกเราทุกคนครับ...

....>>>>> สนามแข่งขัน..รูปแบบของสนามแข่งขันทุกวันนี้ไม่ได้มีการพัฒนามากนักจากเมื่อสมัยก่อน ..ค่อนข้างสั้นและแคบ บีบบังคับกันในจุดหักเลี้ยว หรือบังคับขึ้นเหลี่ยมหินมากเกินไป โดยใช้ป้ายลูกศร..ในมุมเลี้ยวหรือจุดคับขันนั้น หากพลาด..ล้อหลังโดนป้ายห้าม ก็เสีย 5 แต้มไปเลย... การวางรูปแบบสนามแคบ+สั้น ทำให้นักแข่งทำอะไรไม่ได้มากนัก ส่วนใหญ่ จะมีการดูไลน์การขี่จาก ผู้ที่ขี่ก่อนๆแล้วแก้ไข เลียนแบบ เพราะไม่มีไลน์ให้เลือกเล่นมากนักจากรูปแบบสนาม..และรูปแบบสนามที่ขี่กันในร่องน้ำซะส่วนใหญ่ ทำให้เสียรูปแบบของกีฬาไทรอัล ที่มีรูปแบบการปีนป่ายอย่างมีจังหวะจะโคน ดั่งแพะภูเขา..ความยากยาวของสนาม มีส่วนเป็นอย่างมาก กับการพัฒนาของนักแข่ง หากเรายืดสนามออกไปให้ยาวขึ้น และจัดวางอุปสรรค์ให้มีระยะห่างช่องไฟอย่างเหมาะสม มีขึ้น-ลง ซ้าย-ขวา เปิดไลน์ให้กว้าง เพื่อเป็นที่หยุดทรงตัว จัดย้ายตำแหน่งวางรถ ก่อนเล่นอุปสรรค์ต่อๆไป ที่อาจจะสูงใหญ่ และดูยากกว่าที่เป็นอยู่ ก็จะมีการพัฒนาการฝึกซ้อมไปตามรูปแบบของสนามที่เปลี่ยนไป รูปแบบสนามนี้ไม่ยากเราหาดูได้จากการแข่งขันต่างประเทศ แต่...ของเราเป็นแค่คลาสกลางๆหรือล่างๆนะครับ.. เราโชคดีมากที่มีธรรมชาติ ป่า ภูเขาอยู่ไกล้ และมีอิสระในการจัดการแข่งขันได้พอสมควร หากแต่การใช้พื้นที่ของเรายังไม่คุ้มค่าอย่างเหมาะสม กับพื้นที่ป่าที่เราขออนุญาติใช้ เราสามารถเพิ่มโครงการปลูกป่าในพื้นที่ไกล้เคียง เป็นการคืนธรรมชาติแลกเปลี่ยนกับต้นไม้เล็กๆ ที่เราตัดทำลายไประหว่างปรับแต่งพื้นที่เพื่อทำการแข่งขัน.. เรื่องราวเหล่านี้เราน่าจะรับฟังและพิจารณาด้วยเหตุและผล ปรับปรุงแผนการดำเนินการต่างๆได้ไม่ยาก ให้หลายๆคนมีส่วนร่วมในการเสนอแนะ และมีการรับฟังอย่างใช้สติแล้ว ร่วมกันพัฒนากีฬาไทรอัลให้เป็นที่ยอมรับในสังคมปัจจุบันมากยิ่งขึ้น ผมว่าไม่ยากเกินไปครับ...

....>>>>> บทความ "เสียงสะท้อนจากผู้ชม" นี้มุ่งหวังให้มีการพัฒนาการขับขี่ในสไตล์ไทรอัลอย่างเป็นรูปแบบมากขึ้น มีการรักษาบาลานซ์ ..มีท่วงท่าการทรงตัว และการขับขี่ที่สวยงาม อันเป็นเสน์อย่างหนึ่งของกีฬาไทรอัล ...
...จากแนวทางที่เราฝึกซ้อมในปัจจุบันนี้ น่าจะมีการมุ่งเน้นถึงหลักการทรงตัว และการเคลื่อนรถอย่างแม่นยำ ในแนวการขับขี่ที่มีการอ่านโจทย์ได้อย่างถูกต้องมากขึ้น ...รักษาท่วงท่าอันสวยงาม ในการปรับย้ายตำแหน่งของ ล้อหน้า -ล้อหลัง..เพื่อง่ายต่อการควบคุมรถเคลื่อนที่ผ่านในอุปสรรค์ต่อๆไปได้โดยง่ายขึ้น..ดั่งที่มีนักแข่งรุ่นพี่ๆ ทำไว้เป็นตัวอย่างที่ดี สำหรับเด็กรุ่นน้องแล้ว...

....สาระสำคัญของบทความนี้ กล่าวถึง พัฒนาการของอุปกรณ์เซฟตี้ประจำตัวนักแข่ง ที่มีการเปลี่ยนแปลงที่ดีขึ้นแล้ว...การเปลี่ยนแปลงของรถแข่งที่ดี แรง..เบา..ควบคุมง่ายขึ้น..ส่วนทักษะการขับขี่ของนักแข่ง อาจจะมีการพัฒนารูปแบบการขับขี่ เพื่อมุ่งเน้นเบสิคการควบคุม และการบาลานซ์ตัวให้มากขึ้น ...รูปแบบของสนามแข่งที่อาจจะ มีการปรับปรุงแก้ไขในรูปแบบที่ยืดหยุ่นต่อการขับขี่..ยืดหยุ่นต่อการใช้เทคนิคต่างๆได้โดยง่าย การวางโจทย์อาจมีการวางแผนกันในทีมงานสร้างสนาม เป็นการสร้างโจทย์ให้กับนักขี่ได้ใช้ความสามารถเฉพาะตัวได้มากขึ้น...เป็นการชี้นำแนวทางการฝึกซ้อมให้ตรงกับแนวทางการขับขี่ไทรอัลมากยิ่งขึ้น.....

ขายรถไต่เขา BETA..HONDA..GAS-GAS..MONTESA..YAMAHA..ฯลฯ

...สำหรับเพื่อนๆที่สนใจมอเตอร์ไซด์ไทรอัล เรามีรถเก่าญี่ปุ่นสภาพดีขายหลายคัน ไม่ว่าท่านจะชื่นชอบรถแนวไหน ขี่ท่องเที่ยว..แข่งขัน..หรือฝึกซ้อมออกกำลังกาย..มีบริการหลังการขาย ทั้งการซ่อมบำรุง-หรือเทคนิคการขับขี่ทุกรูปแบบ

gin-right:1em; margin-bottom:1em">